ToppieTop vervolg

Het begon vanmorgen lekker... en zo bleef het de hele dag. We hebben een fijne dag gehad saampjes. Het blijft gissen hoe het allemaal zit... Feit is wel dat Wiebus nog aan begin zit van de gewenningsperiode. Is het lampje een week geleden definitief uitgegaan, twee weken geleden, nog iets langer? Het is in ieder geval allemaal nieuw en vreemd. Vandaag hebben we eigenlijk best veel gedaan. Wiebus had er zin in. Na de wandeling van vanmorgen had hij niet zoveel behoefte om een slaapje te doen. Ja, even, maar al vrij snel kwam hij in de beetjes om mij te "helpen". Ik moest nog even naar de dierenarts en naar de dierenwinkel en heb er maar een uitje van gemaakt voor de boys. We zijn niet naar de favoriete dierenwinkel gegaan van Wiebus en Jeppe, dus onbekend terrein voor Wiebus. En je snapt het niet... Staan er allemaal stellingen in de winkel, zakken voer op de grond, er staan mensen... Maar Wiebus had precies in de gaten wat er allemaal te koop was, dus hij was helemaal druk. Ik kon hem moeilijk tussen de obstakels door leiden, zo ongedurig. Maar de botten had hij zo gevonden en met name zijn lievelingsbot : zo'n groot gerookt, vet bot.. Een Dinobot noemde ze het in deze winkel. Nou, daar weet Wiebus wel raad mee. Alleen mocht hij het bot niet mee nemen naar huis. Wiebus is aan de lijn, hij moet afvallen. En dat is extra moeilijk nu, omdat de lichaamsbeweging toch wel iets minder is dan eerder... 

Ook dit uitje had niet veel indruk gemaakt, Wiebus had nog steeds energie.. Dus na een paar kleine huishoudelijke activiteiten weer in de auto. We hebben een wandelingetje gemaakt van drie kwartier. Ook weer redelijk onbekend terrein, want daar houdt Wiebus van. Hij moet dan eerst even wennen, maar heeft al snel alle vertrouwen. Stappen maar. 

Eerder heb ik altijd veel gelopen met Wiebus. Altijd nieuwe dingen ontdekken, struinen door de landen, slootje springen, door de bosjes... Dat is pas fijn. Dus ook vandaag even een stukje struinen... En dan denk je dat dat moeilijk is voor Wiebus.. Nou, meneer had eigenlijk in de planning om voorop te lopen. Struikelen? Stoten? Vast lopen in de bosjes? Wiebus laat zich niet uit het veld slaan en stapt dapper door... Helemaal in zijn sas.

En zo, terugkijkend op deze dag, vraag ik me af of het slapen niet te maken heeft met verveling. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Als je de hele dag maar een beetje in een zwart gat zit te kijken... Je mag niet te veel als mens denken en invullen voor de hond, maar dat doe ik lekker toch. Wiebus doet zo zijn best, dan doe ik dat ook!