Help, mijn hond is blind

Al jaren heb ik honden. Nu hebben we Wiebus en Jeppe, die beiden 9 zijn. Daarvoor hadden we Flater, een hond die ik uit het asiel haalde toen hij een paar maand oud was. Flater is op een paar dagen na 14 jaar geworden. Toen hij bijna 12 was werd hij ziek. Onderzoek wees uit dat hij een gezwel had aan zijn milt. We hebben hem laten opereren. Het gezwel, ter grootte van een grapefruit, en zijn milt werden verwijderd. De veertien dagen die volgden, na de operatie, waren spannend. Trekken we Flater er door of niet. En hij werd beter en beter en beter. Nog ruim twee jaar heeft hij een geweldig leven gehad. Totdat hij plots een aanval kreeg, een zeer ernstige. Een aanval waar hij bijna niet meer uit kwam. Dat was het begin van het eind... Waarschijnlijk had hij iets in zijn hoofd wat er niet hoorde... Hij kreeg medicijnen waardoor hij geen aanvallen meer zou mogen krijgen, maar het dreigde de hele dag... Uiteindelijk hebben we besloten dat het zo niet langer kon. 

Toen kwamen de jongens, Wiebus en Jeppe. Eerst kwam Wiebie, een paar maanden later kwam Jeppe. Je doet er alles aan om te zorgen dat je honden gelukkig zijn en gezond. Goede voeding, wandelen... Je beschermd ze tegen gevaar. Want er kan van alles gebeuren.... Als er iets is ga je naar de dierenarts. Liever 1 keer te veel dan te weinig.... Want je wilt niet dat je vriendje ziek wordt...

We willen toch zeker allemaal dat onze hond minstens 50 wordt? En bij het ouder worden horen kwaaltjes. Ze kunnen misschien niet meer uren en uren wandelen. Onze oude hond, Flater, hield niet meer zo van drukte. Dus kinderen moesten hem met rust laten. En als het druk was in huis kreeg hij zijn eigen plekje, onder het bureau, in de kast. Dat was lekker rustig... 

Maar dat je hond blind wordt... Nee, daar heb ik werkelijk nog nooit aan gedacht. Ja, staar... dat zie je vaker bij oude honden. Dat is ook zo'n kwaaltje wat er bijna bij hoort.. Maar blind? Nee, nooit bij stil gestaan. Je kiest een hond, die volgens de richtlijnen is gefokt. Er zijn geen erfelijke enge dingen aanwezig... 

En dan, heel plotseling wordt je hond blind. Gewoon helemaal blind.... Je krijgt te maken met iets waar je nooit bij stil hebt gestaan., waarvan je eigenlijk het bestaan niet wist... Ja, staar, maar dat is toch iets heel anders. De mogelijkheden zijn tegenwoordig ongekend met internet. Informatie te over.... Social media.... Twitter, Facebook.... er wordt wat gesproken over Wiebus..

Ik krijg zoveel lieve, ontroerende en mooie berichten. Er zijn zoveel mensen die meeleven met Wiebus. Geweldig. Wiebus is voor ons bijzonder, heel bijzonder. Dat was hij altijd al en nu misschien nog wel meer.. Maar wat is Wiebus voor al die mensen die zo meeleven? Gewoon een leuke teckel, die wel eens op het internet verschijnt met zijn lekkere kopppie... Schijnbaar niet, Wiebus weet mensen te raken. Ja, het is een bijzonder ding. En wat kunnen we veel van hem leren. Zijn doorzettingsvermogen, zijn kracht en moed om om te gaan met zijn blindheid, zijn levensvreugde ondanks zijn blindheid... Ach, ik kan nog zo veel van die prachtige termen verzinnen...