Het dagelijks leven

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een update schreef. Ik ben druk, druk aan de klus.

In de eerste plaats hebben we natuurlijk de gewone dagelijkse dingen, waaronder de hondjes (Wiebus en Jeppe).
Sinds Wiebus blind is, zijn we drukker met de hondjes. Wiebus vraagt meer tijd. En dus maken we tijd.

Alleen al het wandelen neemt veel tijd. Wiebus loopt niet zo hard, twijfelt soms, wil overal snuffelen en staat stil als hij iets hoort, waarvan hij niet precies weet wat het is of waar het vandaan komt. En dat brengt me gelijk op het volgende....

Een paar dagen geleden zag ik een filmpje op internet van een blinde hond. Hij liep op een groot grasveld. Ondanks dat er geen obstakels waren, liep hij heel rustig en voorzichtig. Bijna voetje voor voetje.. Ik was "blij" het filmpje te zien, want zo zou Wiebus er ook lopen. Je ziet meestal filmpjes van blinde honden die rennen, dollen, ravotten met andere honden... En dat zie ik Wiebus niet doen...

Toen ik er even over nadacht betrapte ik mezelf er op dat ik het zelf ook doe.. Filmpjes plaatsen waarop te zien is hoe stoer Wiebus is... De momenten dat hij wel uit zijn dakkie gaat. Maar dat is niet het dagelijks leven. Dus ik heb me voorgenomen weer eens te gaan filmen, Wiebus zoals ik hem vaak zie, Wiebus in het dagelijks leven.

Ik heb het al vaker gezegd, het gaat goed met Wiebus. De ene dag beter dan de andere dag. Vermoeidheid speelt een grote rol. Als Wiebus moe is, is alles moeilijker. En die vermoeidheid is er sneller dan eerder. Je kunt goed merken dat hele gewone dingen veel meer inspanning kosten. Zo slaan we wel eens een rondje wandelen over. Als Wiebus duidelijk moe is en aangeeft niet mee te willen, dan kun je ook beter niet gaan..... Hij heeft er dan geen plezier in, loopt heeeel langzaam en loopt vaker van het pad af of de bosjes in.. 

In huis slaapt Wiebus veel. Hij is graag buiten, kan uren slapen op zijn eigen tuinbankje. Als hij energie heeft hobbelt hij lekker achter me aan en " helpt" me dan met van alles en nog wat. De afgelopen periode was ik aan het klussen, buiten. Het terras zag er vaker meer uit als een werkplaats, dan als een terras. Een ladder, een bak met gereedschap, de stoelen schots en scheef. Zelfs het tuinbankje van de honden werd geregeld verschoven. En dat is moeilijk voor Wiebus. Vaste punten is hij kwijt en hij struikelt en bots veel. Nou proberen we daar natuurlijk zoveel mogelijk rekening mee te houden, maar het kan niet altijd. Het is wel geweldig om te zien dat Wiebus zich niet laat afschrikken en " gewoon" overal doorheen hobbelt. Ook de geluiden zijn raar.. een schuurmachine, timmeren, zagen... Veel indrukken voor Wiebus, die erg vermoeiend zijn...

Wandelen in de regen is rottig. Nou is Wiebus nooit een liefhebber geweest van regen, maar het is nu erger. Ik las op internet dat blinde honden moeite kunnen hebben met de geluiden, die anders klinken door de regen of verstoord worden. Of dat voor Wiebus ook geldt is me nog niet duidelijk. Wat wel vervelend is, is dat Wiebus de plassen niet ziet. Jeppe loopt er netjes omheen, want stel je voor dat je natte voetjes krijgt... Wiebus heeft er ook een hekel aan, maar loopt vaak plassen in... en dat geeft dan weer een vertraging. Harde wind werkt wel erg verstorend. Je kunt dan goed merken dat Wiebus niet goed kan plaatsen waar geluiden vandaan komen.

Maar hoe gaat het nu dan in het dagelijks leven? Alles gaat rustig en beheerst. Tijdens het wandelen loopt hij vaak achter, zeker in de wijk. Als er eten in het spel is wordt Wiebus erg enthousiast, soms zo enthousiast dat hij de muur vergeet bij de keuken. Wiebus is gek op aandacht en kruipt graag tegen je aan. Hij vind het geweldig om te puzzelen. Geregeld gooien we met ballen in huis... Flink stuiteren en Wiebus aanmoedigen. Het afgeven van de bal is erg moeilijk. En dat oefenen we dan. Ik de bal, Wiebus een beloning (lees : snoepje). Spelen met Jeppe is er helaas niet meer bij. Voordat Wiebus blind werd konden ze heerlijk samen spelen. Achter elkaar aanrennen, door het huis - de tuin in en weer terug... Heel soms probeert Jeppe het nog een keer, maar Wiebus is er niet meer voor te porren. 

We moeten nog een paar dagen werken en dan hebben we vakantie, drie weken. Als het weer het toelaat gaan we zeker naar het strand. Want wat is dat gaaf voor Wiebus (en Jeppe). Eind van de maand is Wiebus jarig, hij wordt tien!!! En wat is er leuker om samen met Wiebus naar het strand te gaan, op zijn verjaardag!!!

Tot de volgende keer.