Jeppe verteld...

Hallo vriendjes en vriendinnetjes.

Vandaag mag ik, Jeppe, een verhaaltje vertellen. Natuurlijk over Wiebus, maar ook een beetje over mezelf. Vrouwtje heeft al een paar dagen geen verhaaltje verteld, want ze was druk met andere dingen. Met Wiebus en mij bijvoorbeeld. Want we houden wel van een beetje aandacht hoor...

Mijn broer, Wiebus, is een stoere jongen. Het is altijd al mijn grote broer geweest. Ik merk wel dat er iets anders is hoor. Zo houd ik er bijvoorbeeld van om Wiebus uit te dagen. Ik ga dan altijd heel ondeugend kijken, rondjes rennen om te tafel, blaffen en dan plots.... spring ik boven op Wiebus. Maar de laatste tijd vindt Wiebus dat niet meer zo leuk. Heel af en toe probeer ik het nog een keertje, maar Wiebus wil dat niet meer. Best jammer hoor, want we konden altijd heel veel plezier maken samen. Soms gingen we ook achter elkaar aan rennen. Dan deed vrouwtje de tuindeur open en dan renden we als een stel racehonden achter elkaar aan, helemaal naar de achterkant van de tuin, dan weer terug, het huis in, naar de voordeur en dan weer richting de tuin. Dat wil Wiebus ook niet meer... Best wel een beetje raar, ik snap dat niet zo goed..

Vandaag was het lekker weer en gingen ik steeds buiten liggen op ons eigen teckel-bankje, En zoals dat hoort bij een teckel, elke keer als ik een geluidje hoor, of zelfs maar denk dat er een geluidje aan komt, ga ik blaffen. Kijk, het is natuurlijk zo dat ik nu extra goed moet waken over iedereen... Toen ik weer ging blaffen kwam Wiebus ook buiten kijken, hij was natuurlijk nieuwsgierig wat er aan de hand was. Maar wat denk je? Loopt die oen zo heel hard tegen het hekje aan, en dat hekje staat er al heel lang... 

Vanmorgen gingen we wandelen. De auto van het vrouwtje is kapot en we moesten dus lopend weg van huis. En dan loopt Wiebus zoooooooooooooooooo langzaam, gek word ik er van. Ik ga er soms maar bij zitten hoor, tjonge jonge jonge, wat kan dat soms lang duren. Vandaag ging Wiebus in de teckel-wagen, mijn oude (omgebouwde) buggy. Dat was wel fijn, konden we tenminste een beetje door stappen. Een eind verder ging Wiebus ook zelf lopen, op een plek die wij altijd erg leuk vinden.. Maar als Wiebus net uit de wagen is, loopt hij ook al zo langzaam. En ik had haast, ik wilde door lopen.... En dan ga ik maar trekken, heel hard trekken. Wordt het vrouwtje weer boos op mij.... Ik ben zo sterk en ik kan zo hard trekken aan de riem, dat ik een tijdje terug een speciale halsband heb gekregen. Wel een stoere hoor.... een hele brede, want ik moest altijd zo hoesten en proesten van het trekken. Met de nieuwe halsband gaat dat beter, ik kan zelfs nog meer kracht zetten....

En dan moest ik ook nog even iets van het vrouwtje zeggen... (ze wil zich er toch nog mee bemoeien...)
Ze zegt dat Wiebus een stukje zelfstandiger wordt in huis. Hij redt zich beter, blaft niet meer om minste of geringste (vraagt om hulp) en hij heeft vaak zin in spelen, botjes kluiven en rond hobbelen.

Nou, ik ga even andere dingen doen... Denk dat ik het botje maar ga afpakken van Wiebus, dat vind ik altijd zo leuk... Dan pak ik het botje af en ga er gewoon mee in de mand liggen. Ik doe er niks mee hoor, maar ik vind het gewoon leuk om mijn grote broer zo af en toe te plagen. En weet je wat nog leuker is, heb ik vanmiddag ook nog gedaan... In een onbewaakt moment pak ik snel het botje af. Duurt maar even voordat Wiebus het door heeft, maar die durft hem niet terug te pakken... En dan... ga ik pal voor Wiebus liggen en heel demonstratief zitten kluiven. Hahahahaha, dat vind ik zo leuk... Ik mag toch ook wel een keer een geintje maken?

Nou, dan ga ik maar. Groetjes van ons allemaal. Tot de volgende keer.

P.s. links op de foto, dat ben ik, Jeppe. Knap ben ik he??