Zielig

En weer een update van Wiebus..
Met als titel : Zeilig!

Vindt Wiebus zichzelf zielig? Nee, dat geloof ik niet.
Ik vind hem van tijd tot tijd zielig.

We zijn nu een aantal maanden verder. Wiebus went aan de situatie en hij redt zich steeds beter.
Mijn zoektocht naar informatie over blinde honden is gedaald tot een minimaal niveau. Voor ons allemaal begint het te wennen. Als je gaat zoeken naar informatie dan zie je heel vaak dat het niet zielig is voor de hond. Een hond die blind is, is niet zielig. Ik spreek ook wel eens mensen, vooral ergens in cyberspace, die een blinde hond kennen of er zelf 1 hebben. En ook die zeggen het : "Het is niet zielig".

Er is een tijd geweest dat ik me daar bij neer kon leggen (misschien moet ik zeggen dat ik mezelf voor de gek hield) : Nee, Wiebus is niet zielig. Hij heeft een uitstekende neus en een prima gehoor. Honden kunnen heel goed zonder zicht, de andere zintuigen nemen de taak over.... 

Maar ik vind het wel zielig!!! Dat wil niet zeggen dat ik Wiebus behandel als een hond met een handicap, dat wil niet zeggen dat ik Wiebus niet als volwaardig zie, dat wil niet zeggen dat ik Wiebus in een glazen huisje zet en hem behandel met witte handschoentjes... 

Nee, ik geef Wiebus de ruimte zichzelf te ontplooien, ik laat hem soms vallen en weer opstaan (lees : ik geef hem de ruimte om ook eens de fout in de gaan, zodat hij kan leren). Wiebus kan dingen niet meer, althans niet zoals "vroeger", maar we zijn bijna dagelijks op zoek naar dingen die hij wel kan en waar hij van geniet. 

De afgelopen week ben ik met ons mannetje naar de dierenarts geweest. Ik vond dat hij een beetje stonk uit zijn oren en Wiebus begon te schudden met zijn kop en krabben aan zijn oren. Na onderzoek bleek dat zijn oren geirriteerd waren en ontstoken. Niet erg, een weekje behandelen (Auribiotic) en dan gaat het weer over. Toch is het in het geval van Wiebus wel vervelend. Zijn gehoor is tijdelijk anders... misschien minder, ik weet het niet. Ik moet twee ker per dag een zalf inbrengen in zijn oor en dan zachtjes masseren. En dan ga ik weer als mens denken..... Ik kan me voorstellen dat die prut het gehoor veranderd of bemoeilijkt (tijdelijk).

En dat merk je... Wiebus is weer vaker de weg kwijt, Wiebus loopt zich vast, Wiebus botst weer vaker (ook in huis en eigen tuin). Als je hem roept, "kijkt" hij vaak helemaal verkeerd, als je geluidjes maakt om hem te helpen kan hij schijnbaar moeilijk bepalen waar het vandaan komt....

Ja, en dat vind ik zielig. Alweer moet hij zich aanpassen, alweer moet hij hobbels en bobbels nemen. Gelukkig is dit van tijdelijke aard en zal het vanaf nu elke dag een stukje beter gaan....

Wiebus is altijd een heel sterke hond geweest. Hollands welvaart. Stoer, gezond, goede conditie, ondernemend, altijd in voor nieuwe uitdagingen... En nu? Wiebus is veranderd. Wat we eerder deden, kan niet meer. Samen er op uit, nieuwe dingen doen... Het is allemaal moeilijk voor Wiebus en we kiezen daarom liever voor het bekende... 

En daar kan hij enorm van genieten. Voorbeeldje? Op een minuut of tien lopen van ons huis is een park met heeeeeeeeeeel veel konijntjes. En daar wandelen we dan naar toe, vooral op bepaalde tijdstippen is het er erg druk met konijntjes. Wiebus ruikt ze, Wiebus hoort ze en Wiebus luistert goed naar Jeppe, die ze ziet.... Hij gaat dan helemaal uit zijn dakkie, vergeet dat hij blind is en kwispelt zijn staartje er bijna af. Na een uurtje konijntjes zoeken gaan we moe en voldaan weer naar huis. Helemaal geweldig. Wiebus blij, wij blij. En zo zijn we op zoek naar de dingen die hij wel kan, waar hij van geniet, waar hij geprikkeld wordt en waar hij zijn energie kwijt kan. Maar ik vind het wel zielig dat Wiebus blind is, dat mijn mannetje niet meer kan zien.

[Filmpje]

Ik zal vast reacties oproepen met dit verhaaltje, maar het is nou eenmaal zo.
Als ik nou een vergelijking maak.... Stel er is een kind dat door het een of het ander een been moet missen. Tegenwoordig hebben we hele mooie en goede protheses... Het kind zal zich, na een aanpassingsperiode, prima redden. Kinderen zijn flexibel en zullen snel leren om te gaan met de nieuwe situatie. Goed... het kind zou niet alles kunnen, zoals eerder, maar daar vindt het dan wel wat op.... Ook met deze handicap kan het kind prima leven, een gelukkig en lang leven... En toch.... is het zielig!! Je zou zo graag willen dat dit kind mee kan doen met alle andere kinderen, zonder handicap. 

Nog even een filmpje van Wiebus, vandaag.
Ik zit toch redelijk vlak bij, fluit vanachter de camera en Wiebus heeft geen idee waar het geluid vandaan komt.... Zileig!!

[Filmpje]